★ discrust|blog ★

:: świerzb

:: darcie mordy, trupy i diabły

:: PARASIT | En Falsk Utopi

PARASIT, to solidny kawał d-beat crust'owego pierdolnięcia w baaardzo szwedzkim sosie! album En Falsk Utopi z 2022 roku zawiera 13 kawałków d-beatowej miazgi, perfekcyjnie przyprawionej szwedzkim crustem. mimo, że w ich graniu nie ma nic szczególnie wyróżniającego się w ramach DIY crust-punkowej sceny, to jednak PARASIT – jak naprawdę wiele skandynawskich kapel tego typu – ma w sobie coś, co sprawia się pięść sama unosi się w górę i chce się wskoczyć w pogo. posłuchajcie sami!

:: #5 [myśl i mowa] – NA KRÓTKO ★3 | noworoczne cykle

uff... udało mi się jednej nocy nagrać, zmontować i wrzucić w net kolejną odsłonę [myśli i mowy]... dlaczego nie jest to zapowiadany wcześniej wywiad, wyjaśniłem w samym podcaście. temat odcinka dotykający nieco kwestii schyłkowości / cykliczności zdarzeń w obrębie kulturowo zakorzenionej percepcji czasu i kalendarza. raczej refleksyjnie...

:: GARMARNA | 6

nie samym scandi crustem człowiek żyje... GARMARNA, to fenomen — jedna z najbardziej oryginalnych szwedzkich grup folkowych, doskonale znana w samej Szwecji, jak i na świecie. cztery dekady na scenie, cztery dekady inspiracji przebogatą skandynawską muzyką ludową, i szwedzkimi, starymi balladami.

:: wtórny konkret

wszystko nie tak to wszystko, co cię spala wczoraj jeszcze było a dziś umiera wiara w coś, co jeszcze jakąś wartość ma...

:: chwila dla niezauważonych...

Sudan, Jemen, Gaza, Ukraina... to tylko maleńki wycinek z wszystkich wojen i konfliktów zbrojnych, gdy rzucisz okiem na współczesną mapę świata... każdego dnia setki, tysiące osób giną, często bez atencji “pierwszego świata” – co nie nagłośnione i nie pokazane w necie/TV — tego nie ma... oto smutna konstatacja obecnej, zjebanej rzeczywistości, w której przyszło nam żyć.

:: Martyrdöd / Adrestia | In Solidarity With Rojava

:: w pełni

kamienna lawina słów bez znaczenia kamienna lawina słów...

INKWIZYCJA – Komunikaty

pomiędzy drzewami ogołoconymi z liści, uwalony od stóp do głów podmuchami lodowatego powietrza, wypuszczony samopas między wzgórzami, a pułapem sunącego nieubłaganie w dół nieba. na bezsłowiu i jęk słowem... mróz w kościach zamieszkał zamiast szpiku, lodowe kry zamiast obłoków, szron powieki oblepił. nic ludzkiego w środku nie pozostało, a na zewnątrz wszytko pięknem bezludzkim, surowizną pierwotną ukraszone! wszystko, a tuż obok – nic. niechybnie spadnie niebo bez ostrzeżeń i zapowiedzi. profetyczne brednie zdechną pod lodem. świat się dzieje bez nazewniczych labiryntów, świat nawet światem się zwać nie godzi, nie sposób, nie ma jak, nie ma komu. w cyklu nieznanym gasną denotacje. koniec przedstawienia, koniec pajacowania. tylko swędzące niewiadome mrowiem po karku się rozłażą, w dreszcz wpędzając. dreszcz nasz ostatni...