Words become obsolete like ideas
And they won't have to burn the books
when no one reads them anyway...
ból na smyczy i w farmako-kagańcu, świeżo zalana yerba pachnie przyjemnie, a w głośnikach stare, dobre TRAGEDY, band który jak mało który wpłynął na światową DIY scenę HC/punk...
kiedyś przy okazji koncertu SEVERED HEAD OF STATE (kapela założona przez wokalistę TRAGEDY właśnie... wcześniej było jeszcze HIS HERO IS GONE – kolejny sztos na punk-scenie, który trzeba znać!), miałem okazję dłużej pogadać sobie z Toddem, wokalistą TRAGEDY, przemiłym i bardzo inteligentnym kolesiem. po kilku punkowych tematach, rozmowa szybko zeszła na kondycję współczesnego świata w obrębie coraz mocniej zaciskającej się pętli social mediów, które social są wyłącznie z nazwy; chwytliwość tej nomenklatury bardzo, bardzo szybko oplotła umysły ludzi na całym świecie, a substytut stał się esencją...
rozmowa z Toddem miała miejsce w okolicach 2006, czy 2007 roku, już po wydaniu debiutanckiej płyty TRAGEDY i po paru materiałach SEVERED HEAD OF STATE. generalnie był to czas, gdy jeszcze w przestrzeni publicznej pojawiały się głosy odnośnie “reformowania” korporacyjnych social-maszynek, czasy gdy free & open source'owe rozwiązania mikroblogowe dopiero się rozwijały (vide pierwsze GNU Social, identi.ca etc.). wtedy Todd podkreślał toksyczno-uzależniający aspekt internetu, który z narzędzia zamienia się w sens/cel sam w sobie, w czarną dziurę, która wsysa wszystko i wszystkich w swoim zasięgu.
minimal jest spoko. minimalistyczne rozwiązania bywają z reguły najbardziej funkcjonalne, ale również estetycznie stanowią jakość, którą możemy sobie wypracować sami, jeśli cenimy takie rozwiązania...
nie pamiętam, kiedy dokładnie zafascynowałem się tiling window managerami w obrębie Linuxa, ale było to mniej więcej z 20 lat temu. moje pierwsze kroki w tym zakresie były mega koślawe i pamiętam godziny spędzone na IRCu, w poszukiwaniu odpowiedzi na moje pytania odnośnie WM-ów, pamiętam noce spędzane na grzebaniu w konfigach... przez krótki czas używałem xmonad, by potem na ładnych parę lat przerzucić się na awesomeWM. miałem też krótkie epizody z dwm i scrotwm. zakochałem się jednak w i3wm i do dziś uwielbiam tego menadżera okien; przywykłem do niego na tyle, by uznać go za “swój”.
wykrochmalone, świeże strzępy myślowe należy przed użyciem skropić wodą, nadać im elastyczność pożądaną, wyczekiwaną. niech pachnie, niech się miękko myśli na nowej drodze życia. niech materia codzienności się rozchodzi, upierdoli nieco podczas wycieczek za miastem, niech się przetrą szwy tu i ówdzie, żeby potem nie było...
dnes je zvláštní den, poslouchám kokotiny...
jen to nikomu neříkejte, prosím!
|discrust
:: ENDLESS SWARM | Manifested Forms (2022)
tych wariatów przedstawiać nie trzeba. ENDLESS SWARM, to potężny szkocki kop w ryj solidną dawką powerviolence/grind miazgi! ta ekipa z Edynburga, to kwintesencja tego, co w powerviolence najlepsze: jest ultra-głośno, ultra-szybko, blastowo, z mrowiem połamanych rytmów i hardcore/punk energią as fuck!
mega plusem jest realizacja nagrań i ogólnie zgranie zespołu. nie mamy tu do czynienia z 235-tą demówką z raw punk hałasem, z którego ni chuuu nie da się nic dźwiękowo wysupłać – zajebiste brzmienie ENDLESS SWARM, to duży atut.
co tu dużo gadać – 666% DIY powerviolence punk!
szwedzki szeleści z głośników. powtarzam na głos frazy z kolejnych lekcji, w głowie tworzą się nowe, językowe szufladki; wsłuchuję się w to, co wymawiam, oswajam się z brzmieniem szwedzkiej mowy, z tym miękko-twardym skandynawskim akcentem. do porannej kawy włączam Sveriges Radio P2, a audycja Klassik morgon rozlewa się po pokoju... pomiędzy klasycznymi utworami — nowe słowa, mowa, nowe brzmienia. kocham języki!
pamiętam, gdy przed wielu, wielu laty, napisałem swój pierwszy nie anglojęzyczny list do kogoś z zagranicy. był to list w języku Esperanto, adresowany do Norvega Esperanto Asocio (Norweskie Stowarzyszenie Esperanto). dlaczego Norwegia? czysty przypadek. w kafejce internetowej znalazłem adres NEA i po prostu postanowiłem napisać swój pierwszy list w Esperanto akurat do nich.
dziś na co dzień używam czeskiego, rosyjskiego, Esperanto, a od święta słowackiego, ukraińskiego i języków bałkańskich. nie wymieniłem angielskiego, bo za nim nie przepadam. nie jest to, rzecz jasna, jakaś niechęć lingwistyczna. angielski po prostu stał się na przestrzeni ostatnich stuleci kulturowym narzędziem kolonizacji komunikacji międzyludzkiej, jak niegdyś łacina, greka, czy każdy język pretendujący do roli dominującej na danym obszarze kulturowym.
parująca herbata w dzbanku na drewnianym stole. pachnie dziką różą. perlą się na stole krople rosy. chłód poranka, posmak razowego chleba na języku. detale, pojedyncze dźwięki wsi i nieregularne podmuchy wiatru — wszystko to dociera do mnie nieśpiesznie, wnika w puchową otoczkę dnia, czyni szczegóły wyraźnymi.
siedzę przed domem, piję herbatę i w myślach kroję dzisiejsze plany na mniejsze kawałki. GODFLESH monotonnie nadaje rytm tym myślom. jest przyjemnie zimno, a ciepło naparu równoważy temperatury; przymykam oczy na moment, poruszam palcami u stóp, odchylam głowę i czuję się cały, całością ową przytulony do siebie. sam ze skrawkiem dziejącego się prowincjonalnego świata.
:: Black Flags Over Brooklyn | Riffs for Reproductive Justice
Black Flags Over Brooklyn, to legendarny już nowojorski fest, który odbył się w 2019 roku, skupiając zespoły grające ekstremalny metal, grindcore, crust i inne rodzaje metal-punkowej ekspresji, z jednoczesnym bardzo wyraźnym przekazem antyfaszystowskim i pro-choice.
